Η σπηλιά του Δράκου

    Η Σπηλιά του Δράκου, με τις επτά λίμνες, ένα από τα αξιοθέατα της Καστοριάς, ανακαλύφθηκε το 1940 από κατοίκους και πήρε το όνομά της από την είσοδό της που έχει τη μορφή στόματος δράκου.  Μάλιστα ο μύθος της περιοχής αναφέρει ότι ο δράκος φύλαγε τη σπηλιά και έριχνε φλόγες από το στόμα του σε όποιον τολμούσε να πλησιάσει.

    Ακολούθησαν εξερευνήσεις και χαρτογραφήσεις του σπηλαίου το 1954, το 1963, το 1967 και το 1977 ενώ η πρώτη προσπάθεια διαμόρφωσης του χώρου της εισόδου έγινε το 1985.  Μέσα στη σπηλιά ανακαλύφθηκαν οστά αρκούδας των σπηλαίων η ηλικία των οποίων εκτιμάται σε 10.000 χρόνια.

    Η Σπηλιά του Δράκου βρίσκεται στη βόρεια πλευρά της πόλης της Καστοριάς, λίγο πριν από τη Μονή Μαυριώτισσας, κοντά στο ξωκλήσι του Αι - Νικόλα και μέσα σε ένα τοπίο με απότομους βράχους και αιωνόβια πλατάνια.

    Εξοπλισμένη με τα πιο σύγχρονα συστήματα ανακύκλωσης του αέρα και διατήρησης της ισορροπίας του κλίματος αποτελεί σήμερα ένα από τα πιο σύγχρονα επισκέψιμα σπήλαια των Βαλκανίων.  Στη σπηλιά έχει εγκατασταθεί, μεταξύ άλλων, ηλεκτρονικό σύστημα που ελέγχει τη μετακίνηση των βράχων στο εσωτερικό της ώστε να υπάρχει ανά πάσα στιγμή ενημέρωση για τις γεωλογικές μεταβολές.  Τα έργα ολοκληρώθηκαν και οι πύλες άνοιξαν για το κοινό ενώ τα επίσημα εγκαίνια έγιναν στις 29 Δεκεμβρίου.

    Συγκεκριμένα, κατασκευάστηκαν ειδικές διαδρομές κατάλληλα διαμορφωμένες, με σεβασμό στο περιβάλλον και μια πλωτή γέφυρα από την οποία μπορεί κανείς να δει και τις επτά λίμνες. Είναι το μοναδικό σπήλαιο στην Ελλάδα με λίμνες γλυκού νερού.  Αυτό συμβαίνει λόγω της εγγύτητας με τη λίμνη της Καστοριάς.